Drumstick en Hamburger

Al jarenlang helpt Vera trouw mee in de verzorging van onze schare aan huisdieren. Eten geven, waterflesjes vullen, kooien verschonen, de hond uitlaten: ze draait haar hand er niet voor om. Het leek haar dan ook helemaal het einde om echt haar eigen diertjes te hebben, en dan het liefste cavia’s. Inmiddels is ze zeven jaar en haar dierenliefde is nog altijd onverminderd aanwezig. Tijd voor een volgende stap dus.

Afgelopen zaterdag togen we naar de dierenspeciaalzaak. Op jacht naar cavia’s. Al snel had Vera de kleine knagers in het vizier. In een vloek en een zucht had ze haar hart aan twee exemplaren verpand en ze zelfs al een naam gegeven. Drumstick en Hamburger moesten ze gaan heten. Geen speld tussen te krijgen.

Voordat dit olijke tweetal met ons mee naar huis mocht, kregen ze eerst keurig een medische check-up. Ai, de dierenarts vond bij allebei een klein schimmelplekje op het oor. Dit moest behandeld worden, en dat betekende uitstel van de verhuizing naar hun nieuwe onderkomen. Een grote domper voor Vera, die acuut in snikken uitbarstte. Ook Thomas hield het niet droog, en al gauw veranderde de spreekkamer in één groot tranendal, vol gierende uithalen.

Met twee huilende kinderen verlieten we de ruimte. Het leek wel of we zojuist minstens drie pluizige puppy’s hadden moeten laten inslapen. Allerlei wildvreemde omstanders wensten ons sterkte. Gelukkig hadden we dat niet nodig. Want nadat de tranen waren gedroogd, kon de voorpret beginnen.

De kooi staat inmiddels klaar, ingericht en wel. En Vera heeft al talloze filmpjes over cavia’s bekeken, zodat ze straks als een volleerd verzorgster aan de slag kan. Drumstick en Hamburger wacht een warm welkom. Nu alleen nog veertien (lange) dagen aftellen…