Wow, het was me het weekje wel zeg! Mijn hoofd draait er nog steeds van, want wat is er veel gebeurd. Fijn dus om met iets kleins, namelijk dit potje jam, te beginnen in dit weekoverzicht. Deze pot is klein, maar staat voor iets heel groots en belangrijks, namelijk Vera die steeds meer leert en zich met flinke passen ontwikkelt. Wat ben ik trots op haar: ze is helemaal zelfstandig naar de dichtstbijzijnde supermarkt gelopen, haar tas met portemonneetje erin stevig om haar bovenarm heen geklemd. En daar...heeft ze dit potje jam gekocht. Compleet op eigen kracht. Hoe gaaf is dat?? Een super mooi moment waarop ik (of had ik dat al gezegd 😊??) héél erg trots ben❤!
Vorige week zondag gingen we gezellig met zijn viertjes op pad. De tante van manlief heeft het syndroom van Down en woont binnen een instelling, waar een nieuwjaarsborrel werd georganiseerd. Van tevoren gingen we uit lunchen, mmm! Thomas vond de woongroep van tante M. reuze interessant ."Ik heb ook extra begeleiding nodig", zei hij toen we uitlegden waar we heengingen. Voor hem is dit de normaalste zaak van de wereld, zó fijn!
Maandag was het weer tijd om te gaan werken, en wat had ik daar veel zin in (NOT!). Mijn stemming sloeg echter acuut om toen ik een eindejaarsgeschenk op mijn bureau vond, kijk eens hoe leuk! Met frisse moed ging ik hierna- een stuk vrolijker dan bij binnenkomst- aan de slag met het beantwoorden van alle mails die ik in het weekje dat ik vrij was geweest had binnengekregen. De uren vlogen voorbij! Aan het einde van de dag werd ik nóg blijer: we hoorden dat ons bod op het huis dat we heel graag wilden was geaccepteerd! Joepie, we gaan dus echt verhuizen!! Wat een super leuk nieuws 🎈!!
Later in de week volgde er een minder positief bericht: zowel de papa als de mama van Vera hebben de rechter verzocht tot een veel uitgebreidere omgangsregeling. Ik kreeg er bericht over net voordat ik samen met Vera een
verjaardagscadeautje voor haar moeder ging kopen, omdat zij die middag op bezoek kwam en bijna jarig was. Ik moest echt even slikken, maar gelukkig lukte het me om te schakelen en er voor Vera en haar mama een gezellige middag van te maken. De volgende dag belde en mailde ik me suf: ik sprak de rechtbank, onze pleegzorgwerker, de rechtsbijstandsverzekering en een fijne advocaat. Wat een werk zeg, en wat frustreert het me dat er dus nog steeds geen rust is en we wéér naar de rechtbank moeten. Wordt vervolgd...
Gelukkig ging ik die avond lekker sushi eten met lieve oud collega's, afleiding genoeg dus! De volgende dag werd onze woning bouwtechnisch gekeurd en ging ik met de kinderen en hond het bos in voor een flinke wandeling. Dat hielp goed om mijn hoofd weer wat leger te maken. En Vera en Thomas konden fijn even uitrazen, heerlijk vonden ze dat!
Gisteravond was het tijd voor het jaarlijkse (verlate) kerstdiner met vriendinnen die ik nog ken van de middelbare school, waarbij ieder een gang voor zijn rekening neemt. Een superleuke traditie, en wat was het weer gezellig (én lekker!). Ik maakte de amuse: een pizza bonbon. Dat vond ik zo grappig klinken (lang leve Pinterest 😉). De vriendin die dit keer de gastvrouw was had allemaal oude foto's uitgezocht waar we na het eten via een beamer naar keken. Hilariteit alom, want stapavond na kroegentocht kwam voorbij (en dat levert natuurlijk nogal bijzondere kiekjes op 🙈). Geweldig 😂!
Vanochtend mocht ik een beetje uitslapen én maakte Vera dit lieve ontbijtje op bed voor me. Schattig hè? Samen keken we in bed een aflevering van Gilmore Girls, wat ze met een beetje uitleg van mij erbij al best aardig kan volgen. Ze genoot er enorm van en voelde zich, net als tijdens het kopen van de jam, een hele grote meid 💗!
En ik? Ik geniet vandaag van een heerlijk rustige dag als afsluiting van een erg hectische week...pfff...daar was ik aan toe zeg!
Reacties
Een reactie posten