Week in Beeld #27: mijn mooiste momenten van 2017!

Het jaar 2017 zit er bijna op. Tijd om terug te blikken! De afgelopen twaalf maanden schreef ik 57 blogs. Het aantal lezers op mijn website groeide enorm, zó tof! Inmiddels wordt mijn pagina elke maand tussen de 5000 en 6000 keer bezocht. Het betekent onwijs veel voor me dat zoveel lieve lezers met me meeleven, meedenken én meegenieten, ik vind dat écht héél erg bijzonder! Bedankt dus allemaal voor dit fantastisch blogjaar. Benieuwd naar de blogs die men het allermeeste las dit jaar? Bij deze de top drie:

1. Je stinkende best doen is niet genoeg: deze tekst schreef ik naar aanleiding van de tv uitzending van Vier handen op één buik, waarin we Michelle konden volgen, wiens kleine meisje uit huis werd geplaatst. Extra speciaal was dat deze tekst zó vaak werd gedeeld dat ik uiteindelijk van een familielid van Michelle vernam dat de blog ook daadwerkelijk bij haar was aangekomen. Daar werd ik echt even stil van...

2. Word pleegouder, voor Alicia en alle anderen: wederom een blog naar aanleiding van een tv programma, dit keer een documentaire van 2Doc, waarin we Alicia zagen, die jarenlang in de opvang zat en tevergeefs wachtte op een passende plek binnen een pleeggezin. Hartverscheurend, en voor mij een mooie gelegenheid om mensen op te roepen zich eens te verdiepen in het pleegouderschap.

3. De meest gestelde vragen aan pleegouders: omdat mijn ervaring is dat veel mensen niet precies weten wat pleegzorg inhoudt, maar het wel 'ontzettend knap' vinden dat ik pleegmoeder ben, vond ik het eens tijd om de vragen die ik het vaakst voorbij hoor komen te beantwoorden. En dan heb ik het nog niet eens over de vraag "uit welk land komen ze eigenlijk?" gehad 😂!

En nu het échte terugblikken. Met foto's natuurlijk, want deze rubriek heet niet voor niets 'Week in Beeld'! Hoewel 'Jaar in Beeld' eigenlijk toepasselijker zou zijn in dit geval 😉. Speciaal voor jullie (en natuurlijk ook gewoon omdat ik het zelf hartstikke leuk vind ❤) zette ik mijn tien mooiste momenten van het jaar op een rijtje. En zoals dat hoort met oud en nieuw, tel ik af van 10 naar 1. Daar gaan we dan!

10. 2017 begon superleuk. We gingen namelijk met zijn viertjes naar de Winterefteling, waar we meteen mijn verjaardag vierden. We sliepen in het magisch mooie Bosrijk en leefden ons drie dagen uit in alle toffe attracties. Wat hebben we genoten zeg, het was echt een droom die uitkwam. Op nieuwjaarsdag gaan we weer, dit keer een dagje, maar we hebben er weer evenveel zin in!









9. Ik liet dit jaar een nieuw tattoo zetten! Ik ben nog steeds super blij met het eindresultaat. De tekst komt uit het liedje Bridge Over Troubled Water van Simon and Garfunkel, wat van jongs af aan mijn lievelingsliedje is. De hartjes staan symbool voor Vera en Thomas, voor wie ik er altijd wil zijn. Ze waren allebei heel erg trots toen ik het ze liet zien en de betekenis uitlegde 💕...





8. Nog zo'n prachtig avontuur was onze zomervakantie. We genoten alle vier onwijs van het kamperen in Zeeland. Toen er thuis een brief van de rechtbank arriveerde besefte ik echter meer dan eens dat pleegzorg altijd doorgaat, ook op vakantie. Dat is niet altijd makkelijk, maar hoort er wel bij natuurlijk. Het schrijven van een blog erover hielp me loslaten, waarna het een stuk beter lukte weer gewoon lekker te genieten.



7. Over vakantie gesproken: dit jaar mochten we maar liefst twee keer op het huis en de dieren van onze Drentse kennissen passen. En dat is natuurlijke iedere keer weer één groot feest! Alleen hond Kenya was niet zo dol op de pony's, zoals op dit plaatje goed te zien is 😃! Wij vermaakten ons echter opperbest met knuffelen, poetsen en zelfs tijdens het uitmesten van de stal. Heerlijk! En zoals iedere keer als we in Drenthe zijn geweest, kregen we ook dit jaar weer de verhuiskriebels. Wat zou het fijn zijn om iets ruimer te wonen... Inmiddels hebben we eindelijk een keer concrete stappen gezet op dit gebied, maar daarover later meer.




6. En als we het dan toch over paarden hebben...dit jaar ontdekte ik het paardenmeisje in mezelf, tijdens de beginnerscursus die de manege van Vera aanbood. Geweldig vind ik het! Ik ontspan er helemaal van, een uurtje rijden en mijn hoofd is helemaal leeg. Ook Thomas startte dit jaar met paardrijden, en ook hij geniet er iedere week weer enorm van.











5. Een ander hoogtepunt waren toch wel de verjaardagen van zowel Thomas als Vera. Acht en negen jaar zijn ze nu alweer. Op Thomas' feestje sloegen we deze pinata kapot, samen met zijn vriendjes. Wat straalde hij die dag 😍! Voor Vera's verjaardag beschreef ik in een blogje hoe onzettend snel de tijd gaat, en hoe haar groter groeien mij telkens weer verwondert en ontroert.








4. Op vier staan toch wel alle bijzondere, gekke en nieuwe plekken waar Thomas me dit jaar mee naartoe heeft genomen. Wat is hij toch een bijzonder kind, een jongen die niet in hokjes of vooroordelen denkt, onbevangen de wereld in kijkt en in zijn ontwikkeling volledig zijn eigen pad volgt. Prachtig, wat kan ik daarvan een hoop leren zeg! Op deze foto zie je Thomas, met in zijn haar een super lange staart gemaakt van loom elastiekjes, naar boven turen in het Hilton hotel van Schiphol. Hij had er eens een YouTube filmpje over gezien, en dus gingen we er kijken. Zonder hem was ik daar nooit geweest, dat weet ik bijna zeker. Hoe speciaal is dat ❤?!





3. We naderen de finish...! Op drie staan onze verhuisplannen, die al jarenlang door ons hoofd spookten, maar nu eindelijk concreet zijn geworden. Ons huis staat te koop, er zijn al negen kijkers geweest en ondertussen oriënteren we onszelf op vervolgwoningen. En daar hoort natuurlijk af en toe een beetje gegluur over de schutting bij 😂😂😂! Gisteren deed iemand hier trouwens exact hetzelfde, zó grappig om te zien. Met zijn vieren gaan we een nieuw avontuur aan, zo voelt het echt. Het zal niet altijd makkelijk worden, want veranderingen zijn best ingewikkeld. Maar toch hebben we er onwijs veel zin in!






2. Wat waren we intens verdrietig toen begin dit jaar ons lieve hondje Dexter overleed. We wisten dat het eraan zat te komen, maar wat was dit moeilijk zeg. Ook Vera en Thomas hadden het erg moeilijk met het afscheid. Des te blijer waren zij, en wij, toen we een aantal maanden later onze lieve Kenya mochten verwelkomen! Wat een schat van een hond, het klikte meteen met ons alle vier. Inmiddels is ze helemaal gewend hier, en echt een onderdeel van ons gezin geworden. Ze is gek op de kinderen, en zij op haar 💕!








1. Met stip op nummer één staat, hoe kan het ook anders, de dag dat wij hoorden dat we eindelijk pleegoudervoogd van Vera waren geworden! Wat was de weg hiernaartoe lang geweest, en wat had het me veel stress en spanning bezorgd. Maar het was het allemaal dubbel en dwars waard. Vera was zó blij! Voor haar betekende dit onvoorstelbaar veel. Samen trokken we de Jip en Janneke champagne open en vierden we dat het ons samen was gelukt. Natuurlijk is er nog steeds weleens gedoe en soms zelfs wat strijd, met name rondom de omgangsregeling met haar ouders, maar met het vertrouwen dat het goed zal gaan zolang we blijven kijken naar wie Vera is en wat zij nodig heeft, gaan we het nieuwe jaar in. Proost!




En nu? Op naar 2018! Morgen zoeken we samen een vuurwerkvrije zone op, want Thomas wordt erg bang van al die onvoorspelbare knallen. Gelukkig wonen mijn ouders in een klein gehucht waar alleen drie dorpen verder een verdwaalde pijl de lucht in schiet om twaalf uur, dus daar gaan we gezamenlijk het jaar afsluiten.
Ik wil jullie bij deze allemaal een heel fijne jaarwisseling, maar bovenal een fantastisch mooi 2018 wensen. Geniet samen!


















Reacties

Best gelezen berichten