Acht jaar geleden...


 
Lieve Thomas,

Acht jaar geleden werd jij geboren. In een ziekenhuis hier een heel eind vandaan. Een maand te vroeg maar wel gezond. Veel meer weten we er niet van. Wie was er bij de bevalling? Waarschijnlijk een begeleidster van je mama, die toen in een gesloten jeugdinstelling verbleef. Dat was dus ook de plek waar jij terechtkwam. Niet direct een locatie die een jonge moeder voor ogen heeft om haar kraamtijd door te brengen.

Van de periode die volgde zijn slechts flarden bekend. We weten dat er veel teveel onrust was en dat het je mama niet zo goed afging om voor jou te zorgen. Uiteindelijk kwam je in een pleeggezin terecht, waar je slechts een korte tijd woonde. Het ging heel slecht met jou. Je kon niets, reageerde nauwelijks en zat van top tot teen onder gemeen jeukend eczeem. Er volgde een ander pleeggezin, waar je gelukkig beter op je plek was. Langzamerhand kwam je een beetje bij. Je durfde zelfs voor het eerst te lachen.

Toen je bijna twee jaar oud was, kwamen wij in je leven. Twee mensen die dolgraag voor jou wilden gaan zorgen. Het klikte meteen, wat hadden we een lol samen met jou. Toch was de verhuizing naar ons ook weer een hele overgang. Vanwege jouw jonge leeftijd en je verstandelijke beperking was het lastig je er uitgebreid op voor te bereiden. Met fotootjes en veel bezoekjes over en weer deden we allemaal wat we konden.

Je tweede verjaardag vierde je hier. Je was thuis, na zoveel omzwervingen. Gaandeweg leerden we elkaar steeds beter kennen. Eindelijk kon je aarden. Inmiddels weten we dat het verleden zeker zijn sporen heeft nagelaten, maar samen richten we ons op de toekomst, jouw toekomst. Waarin je steeds meer leert, ontdekt, maar ook veel hulp en begeleiding nodig hebt en zal blijven hebben.

Maar weet je Thomas, dat maakt niets uit. Jij hoort namelijk bij ons, en wij bij jou. En dus doen we niets liever dan voor jou zorgen, jou ondersteunen en jou stimuleren. En wat zijn we trots op je. Ik had het er deze week nog met een vriendin over: de wereld zou een stuk mooier zijn als iedereen iets van jou weghad. Want hoe jij in het leven staat, daar kunnen we allemaal van leren. Zo puur, innemend, onbevooroordeeld, enthousiast en zonder schaamte: JE BENT GEWOONWEG GEWELDIG!

Lieve Thomas, acht jaar geleden werd jij geboren. Wie had toen gedacht dat het zo zou gaan lopen? Ik zeker niet. Al kan ik je soms achter wel tien rollen behang plakken, ik ben iedere dag dankbaar dat jij in mijn leven gekomen bent. Met je gekke woeste krullen en je schattig omgekrulde flapoortjes. Vandaag vieren we dat jij er bent. En dat daardoor de wereld nóg een stukje fantastischer is geworden!

Reacties

Best gelezen berichten