Een geweldige (?) dag aan het strand

Wat was het heet de afgelopen dagen! Nu ben ik naar het schijnt één van de weinige mensen op deze aardkloot die eigenlijk helemaal niet zo van warmte houd. Sterker nog, geef mij maar een dik pak sneeuw, sierlijke ijsbloemen tegen het raam en snoeiharde vrieskou, heerlijk! Dan ben ik pas in mijn element. Klam, klef, benauwd en plakkerig, dat zijn de eerste woorden die bij me opkomen als anderen roepen dat er “mooi weer” aankomt. Het liefst blijf ik de hele dag binnen, met een gigantisch grote ventilator op standje drie binnen handbereik.

Dit hemelvaartweekend moest ik er echter toch aan geloven: temperaturen van meer dan dertig graden, een strakblauwe lucht en nauwelijks een zuchtje wind. Tot overmaat van ramp hoefde ik niet te werken (de plek waar ik een privé airco tot mijn beschikking heb en dus gráág vertoef op warme dagen!). Vastbesloten er het beste van te maken toog ik met een lieve vriendin, haar kids én die van mij naar een strandje niet ver bij ons vandaan. Want natuurlijk ben ik iedere dag buiten te vinden sinds ik kinderen heb. Vera en Thomas hebben namelijk oneindig veel energie. Met hen de hele dag in huis vertoeven staat gelijk aan zelfkastijding, zonder overdrijven. Dan nog liever de hitte in.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden op het zand en ik enigszins blauw aangelopen plaats had genomen op mijn klapstoeltje (best intensief, zo’n tweepersoons krokodil opblazen zonder pomp…) kon het grote genieten (???) beginnen. De kinderen renden joelend het water in terwijl ik me nog maar eens insmeerde met factor vijftig en een flinke teug koel water doorslikte. Gelukkig raken vriendinlief en ik nooit uitgepraat, wat de ultieme afleiding bleek voor mijn gedachten aan gutsend zweet en ander zomerleed. Want natuurlijk klopt het wat men zegt:  je niet druk maken over het feit dat het snikheet is helpt. En hé, voelde ik daar nu ineens een fris briesje door mijn haren?

De opblaaskrokodil ging lek (Thomas was eventjes ontroostbaar ☹), werkelijk OVERAL zat zand en ondanks het vele smeren kleurden mijn schouders na een tijdje vuurrood (auw!). Ik had een heerlijke dag. Echt, ik meen het; het was fantastisch! Want wat hadden de kinderen genoten van het zwemmen, spelen en spetteren. Hun bruingekleurde snoetjes straalden er gewoonweg van en dat maakte een instant vakantiegevoel in mij los. Ja, het was klam, klef, benauwd én plakkerig. En nee, er lag geen sneeuw en ook de ijsbloemen waren ver te zoeken. Maar wat had ik genoten van ons gezellige dagje aan het strand.

Terwijl ik dit schrijf blaast mijn trouwe ventilator me al zijn koelte toe. Best een beetje fris eigenlijk, ik zal hem zo gauw even een standje lager zetten 😉.