Vera’s vuur
Het gedrag van Vera is een terugkerend thema in hetgeen ik
schrijf. De combinatie van alle problematiek waar zij mee kampt plus de enorme
rugzak aan bagage die ze dagelijks met zich mee moet zeulen maakt dat ik de
omgang met haar soms knap ingewikkeld vind. Het is continu schakelen om telkens
weer op een passende manier bij haar behoefte op ieder afzonderlijk moment aan
te kunnen sluiten.
Vandaag schrijf ik echter over de allermóóiste kant van
Vera; haar vuur. Vera is namelijk ontzettend uitgesproken in alles wat ze denkt,
voelt en doet. Als ze boos is komt er nog net geen stoom uit haar oren. Als ze
ergens naar uitkijkt knapt ze bijna uit elkaar van enthousiasme. En als ze blij
is schreeuwt ze het van de daken, de hele wereld mag het horen! Ze kent weinig gêne,
doet gewoon lekker haar ding en houdt zich zelden in. Eigenschappen waar ik onwijs
jaloers op kan zijn en een hele hoop van kan leren! En het mooiste van al: Vera’s
vuur levert ons talloze prachtige momenten op.
Gisterenmiddag nog; bij hoge uitzondering stonden zowel
manlief als ikzelf op het schoolplein om Vera op te halen. We werken
afwisselend van elkaar, dus het komt bijna nooit voor dat we dit samen doen. Na
een paar minuten koukleumen stormde een uitgelaten Vera de school uit. ‘Papa!’,
riep ze enthousiast, meteen gevolgd door een stomverbaasd (en keihard) ‘MAMA!!’
en; JULLIE
ZIJN ER ALLEBEI!! JOEPIE!! WAT LEUK!!!!’ Gezien Vera’s enorme stemvolume kon iedereen
op (en waarschijnlijk ook om ;-)) het schoolplein meegenieten van haar
ontembare blijdschap. Terwijl we met zijn drietjes richting de auto liepen,
Vera in het midden met onze handen stevig vast, kregen we dan ook diverse vertederde
blikken van omstanders toegeworpen.
Om dit ontroerende moment van pure nabijheid nog wat langer vast
te kunnen houden en te vieren dat we eventjes 2-op-1 aandacht voor Vera konden
hebben, besloten we onszelf te trakteren op een grote mok warme chocolademelk
bij de lokale HEMA. Mét slagroom voor Vera uiteraard, want daar is ze zo gek
op. Als stralend middelpunt zat ze daar, onze kleine meid. Manlief aan haar
rechterzijde en ik aan de linkerkant. Wel honderd keer heeft ze ons verteld hoe
fijn ze het vond. En zo ontstond een middag vol compleet geluk, dankzij Vera’s
intense blijdschap en haar prachtig vlammende vuur.
Reacties
Een reactie posten