Dierendag

Eigenlijk is het hier thuis elke dag een soort dierendag. Ik grap weleens dat ik entreegeld ga vragen bij de voordeur omdat het binnen op een heuse dierentuin lijkt: Er sjokt een oude hond op zijn gemakje heen en weer, er staan twee bomvolle aquaria (één beneden en één op de kamer van Thomas), Vera's vrolijke caviaduo piept bij elke beweging die hen doet vermoeden dat er eten hun kant op zou kunnen komen plus er is een pluizig konijn dat graag die eerdergenoemde oude hond eens flink opjaagt.



Dat konijn stond trouwens eerst buiten, maar werd daar van alle eenzaamheid knijterdepressief . Hij bloeide weer volledig op toen hij binnen mocht komen wonen. Elke avond maakt hij zijn vaste ronde door de woonkamer, zodra het luikje van zijn kooi opengaat. Maar doorbreek vooral niet zijn vaste structuren, want daar kan meneer niet tegen. Ooit een konijn ontmoet dat geen hooi eet? Die van ons lust niets, behalve een bruine boterham (in de ochtend, liefst rond 7.30 uur) en zijn bakje brokjes (iedere avond, bij voorkeur stipt om 19.30 uur). Ik dacht op een dag even zijn kooi te verplaatsen. Wel twee hele meters schoof ik hem op. Prompt werd het arme beestje doodziek. Hij at niet meer, dronk niet meer en poepte niet meer. Zodra hij echter was terugverhuisd naar zijn oude stekkie was er geen vuiltje meer aan de lucht en kwam zijn maag-darmstelsel acuut weer tot leven. Nu wil ik vooral niet teveel gaan diagnosticeren, maar stiekem vind ik toch wel dat dit konijn enige autistische trekjes vertoont.





Het aquarium van Thomas is vooral leuk om te bekijken. Nadat zijn eerste visjes, genaamd "Drie" en "Oud" (echt, vraag me niet waarom...) ineens heel goed bleken te kunnen drijven en dus op een eeuwigdurend avontuur richting het Hollandse rioolstelsel vertrokken, wordt het met name bewoond door slakken. Thomas' aandacht ervoor wisselt wat. Dan weer kletst hij die glibberige wezentjes de oren (hebben ze die eigenlijk wel?) van het hoofd, dan kijkt hij weer dagenlang nauwelijks naar ze om. Gelukkig denkt papa elke dag aan het voeren, want aan uithongering en/of andere mishandelingen doen we in onze dierentuin uiteraard niet!



De cavia's van Vera waren, in tegenstelling tot het konijn, gelukkig wél bestand tegen een verhuizing. Ze hadden namelijk eerst hun intrek genomen in een kooi op Vera's kamer, maar moesten groter gaan wonen omdat ze hun dikke konten niet meer konden keren, dus werd er beneden een heus penthouse voor ze gefabriceerd (wederom: alle credits voor manlief).  Wat ons trouwens ook weer in de gelegenheid stelde Vera te begeleiden in haar omgang met de beestjes. Ze vindt het namelijk geweldig om doktertje met ze te spelen, maar kon zich moeilijk voorstellen dat de diertjes echt plakband om hun pootjes (die "voor nep" gebroken waren) niet zo konden waarderen. Inmiddels houdt ze het bij luisteren naar hun hartjes, en dat vinden ze geen enkel probleem.


Zoals gezegd, elke dag lijkt het hier op dierendag. Toch vieren we dit vandaag ook uitgebreid. Voor in Thomas' aquarium is een prachtig nieuw huisje aangeschaft, de hond proppen we de hele dag vol met koekjes en knuffelen we nóg meer dan normaal, en de cavia's verwennen we met hilarische mini-knaag-burgers (wat extra leuk is omdat één van hen door Vera "Hamburger" is genoemd). En het konijn? Voor hem doen we expres alles precies hetzelfde zoals altijd. Stipt om half acht krijgt hij zijn ochtend- en avondmaal. Want dat vindt hij het fijnst, en ook voor hem moet het tensotte een feestje zijn!



                          
                      Bij deze wens ik al jullie lieve beestje een heerlijke dierendag!!

Reacties

Best gelezen berichten