Zelf doen
Een hele lange tijd taalde Thomas er niet naar om dingen
zelf te doen. Hij vond alles lastig, ingewikkeld en vooral ‘gedoe’. Natuurlijk
was het zo dat hij inderdaad bepaalde handelingen nog niet helemaal in zijn
eentje voor elkaar kreeg, en dus hulp nodig had. Maar, moet ik eerlijk
bekennen, er was op sommige momenten toch ook wel sprake van enige gemakzucht,
of misschien zelfs wel een tikkie luiheid. Daarnaast was hij er heilig van overtuigd
heel veel zaken gewoonweg niet te kunnen, waardoor hij het niet eens aandurfde het
te proberen. Meneer leek het allemaal wel prima te vinden zo, en hem motiveren
om in actie te komen was een ware uitputtingsslag.
Inmiddels is er een heleboel veranderd. Zelf doen is geen
issue meer, maar een vanzelfsprekendheid geworden voor de eerst zo onzekere Thomas.
Dat we (vlak voor zijn zevende verjaardag) eindelijk de luiers vaarwel konden
zeggen heeft een enorme boost aan zijn zelfvertrouwen gegeven. Hij vindt
zichzelf groot, sterk, stoer… en dus: zelfstandig. Vol bewondering aanschouw ik
deze ommekeer. Met grote klodders boter besmeert Thomas zijn eigen boterham.
Luid klotsend schenkt hij zijn eigen drinken in. En glimmend van trots komt hij
in de ochtend volledig aangekleed zijn slaapkamer uit.
Oké, we moeten nog wat gaan finetunen. Want het klopt: ons
boterkuipje ziet er tegenwoordig uit als een waar slagveld en is twee keer zo
snel leeg als anders. En ja, er moet tegenwoordig standaard een doekje op de
eettafel klaarliggen voor alle melk en sap die naast Thomas’ beker terechtkomt
in plaats van erin. Tenslotte zie je het goed: dat knappe jongetje op die fiets
draagt inderdaad zijn T-shirt hartstikke achterstevoren (en vaak ook zijn broek
overigens). Maar dat is allemaal bijzaak, en komt vast vanzelf goed. Want nu de
eerste stap naar 'zelf doen' is gezet, zullen er vast nog vele stappen richting
meer zelfstandigheid gaan volgen!
Reacties
Een reactie posten