Glazen bol

Met vriendinnen filosofeer ik weleens grappend over de toekomst: hoe zal het zijn als onze kinderen ouder worden? De alom gevreesde puberteit is hierbij uiteraard  een favoriet gespreksonderwerp. Maar eerlijk gezegd krimpt mijn maag al ineen als ik dit woord nog maar hoor vallen.

Vooral wanneer ik aan een puberversie van Vera denk roept dit bezorgdheid bij me op. Ik zie niet een paar, maar ontelbaar veel beren op de weg en als ik niet oppas doemen de gruwelijkste scenario’s voor mijn ogen op. Gezien haar vele kwetsbaarheden en grote beïnvloedbaarheid  is het denk ik niet zo vreemd dat ik opzie tegen deze periode in haar leven. Het vervelende  is alleen dat ik er niks mee kan, en vooral: dat ik er helemaal niets mee opschiet. De enige optie die ik heb is nú zo goed mogelijk voor haar zorgen. Verder zal ik, net als ieder ander, gewoonweg moeten afwachten wat de toekomst brengt. Daarom probeer ik te focussen op de dag van vandaag en niet te vaak vooruit te blikken. 

Dat fantaseren over later ook best wel heel erg leuk kan zijn, ben ik allang vergeten. Totaal onverwacht  word ik hieraan herinnert terwijl  ik op een avond een kop thee voor mezelf zet. Aan het theezakje bungelt namelijk een vraag die me in één klap de ogen opent: “Als jij een glazen bol had, wat zou je daar graag in willen zien?”  Dat is natuurlijk ook zo, ik kan zélf bedenken wat ik graag zou willen. Zo had ik het nog niet eerder bekeken!

Terwijl ik even later slurpend aan de hete thee op de bank zit, is mijn hoofd al in de wolken. Want voor heel even kan alles, en dus laat ik mezelf heerlijk wegdeinen  op een zee van eindeloze mogelijkheden.


Reacties

Best gelezen berichten