Glazen bol
Met vriendinnen filosofeer ik weleens grappend over de
toekomst: hoe zal het zijn als onze kinderen ouder worden? De alom gevreesde
puberteit is hierbij uiteraard een
favoriet gespreksonderwerp. Maar eerlijk gezegd krimpt mijn maag al
ineen als ik dit woord nog maar hoor vallen.
Vooral wanneer ik aan een puberversie van Vera denk roept
dit bezorgdheid bij me op. Ik zie niet een paar, maar ontelbaar veel beren op
de weg en als ik niet oppas doemen de gruwelijkste scenario’s voor mijn ogen op.
Gezien haar vele kwetsbaarheden en grote beïnvloedbaarheid is het denk ik niet zo vreemd dat ik opzie tegen
deze periode in haar leven. Het vervelende is alleen dat ik er niks mee kan, en vooral:
dat ik er helemaal niets mee opschiet. De enige optie die ik heb is nú zo goed
mogelijk voor haar zorgen. Verder zal ik, net als ieder ander, gewoonweg moeten
afwachten wat de toekomst brengt. Daarom probeer ik te focussen op de
dag van vandaag en niet te vaak vooruit te blikken.
Dat fantaseren over later ook best wel heel erg leuk kan
zijn, ben ik allang vergeten. Totaal onverwacht word ik hieraan herinnert terwijl ik op een avond een kop thee voor mezelf zet.
Aan het theezakje bungelt namelijk een vraag die me in één klap de ogen opent: “Als jij een glazen bol had, wat zou je daar
graag in willen zien?” Dat is
natuurlijk ook zo, ik kan zélf bedenken wat ik graag zou willen. Zo had ik het
nog niet eerder bekeken!
Terwijl ik even later slurpend aan de hete thee op de bank
zit, is mijn hoofd al in de wolken. Want voor heel even kan alles, en dus laat
ik mezelf heerlijk wegdeinen op een zee
van eindeloze mogelijkheden.
Reacties
Een reactie posten