Dagboek van een pleegmama
Een man, een vrouw, twee kinderen en een hond. Plus een
aantal vissen en een stuk of wat knaagdieren. Wonend in een rijtjeshuis, in een
doorsnee wijk. Huisje, boompje, beestje. Eigenlijk is mijn gezin best
gewoontjes. Maar zet het woordje ‘pleeg’
ervoor en er lijkt ineens een hele hoop te veranderen. Of toch niet? Ook
nieuwsgierig hoe een gemiddelde week er bij ons thuis uitziet? Lees mee!
Maandag:
Sinds enkele weken brengen we Thomas zelf naar school. Hij
zit op speciaal onderwijs en werd daar voorheen met een busje naartoe gebracht.
Omdat hij telkens hartstikke overprikkeld in de klas arriveerde, hebben we het
roer radicaal omgegooid. Ik drop hem bij zijn juffen en rijd door naar mijn
werk. Op de terugweg geef ik manlief een seintje: ik kom eraan, ga maar vast
koken! Thuis volgt de welbekende avondspits en rond 20.00 uur plof ik met een
cappuccino heerlijk op de bank.
Dinsdag:
Vanochtend heb ik vrij genomen, omdat de ouders van Vera
naar ons toe komen voor een gesprek. Ik vertel hoe het met haar gaat en welke
hulpverleningstrajecten er momenteel lopen. Er volgt een pittige discussie
tussen haar vader en de voogd, maar uiteindelijk lukt het om samen op één lijn
te komen. Met een verhit hoofd haast ik me naar mijn werk, waar ik door de vanmorgen
gemiste uren helaas de hele dag een beetje achter de feiten aan blijf hollen.
Woensdag:
Vandaag is Thomas vrij, dus dat scheelt weer een ritje!
Manlief is van maandag tot en met woensdag thuis, dus samen met Thomas brengt hij
Vera naar school terwijl ik richting mijn werk rijd. Het is belangrijk dat er
na schooltijd altijd één van ons is om voor de kinderen te zorgen, want
reguliere opvang is gezien hun problematiek op dit moment niet haalbaar. In de
middag bakt manlief met Thomas koekjes voor de geplande paaslunch op school,
terwijl Vera met haar cavia’s knuffelt. In mijn lunchpauze bel ik met de kinderarts
van Thomas om te checken of de uitslagen van zijn bloedonderzoek al binnen zijn.
Donderdag:
Vandaag breng ik zowel Vera als Thomas naar school, omdat
manlief al vroeg moet werken. Het is telkens weer een race tegen de klok, maar
ik red het om op tijd te zijn. Gelukkig kan ik op donderdagen onder schooltijd
werken, zodat ik ’s middags thuis ben voor de kinderen. Meestal staat er op deze
dag een bezoekje van één van de ouders op de planning, en vandaag zijn de
ouders van Thomas aan de beurt. Met zijn drieën maken ze een grote treinbaan in
de woonkamer, terwijl ik koffie en koekjes klaarzet. Nadat we ze hebben
uitgezwaaid flans ik vlug een makkelijke maaltijd in elkaar. Om half zes zitten
we aan tafel. Na zo’n ‘bezoekmiddag’ zijn Vera en Thomas vaak extra moe, rond
19.00 uur liggen ze dan ook uitgeteld op bed. Manlief en ik kijken samen een
film.
Vrijdag:
Vandaag ben ik lekker vrij! Ik doe boodschappen en ga naar
de kapper. Daarna bel ik met een vriendin en lees ik een tijdschrift. Na
schooltijd heb ik een gesprek met de orthopedagoog en de juf van Thomas. Samen
bespreken we zijn ontwikkeling en gedrag en maken we een plan van aanpak voor
de komende periode. Het is stralend weer, dus zodra ik klaar ben neem ik Vera
en Thomas mee naar de speeltuin. Even lekker uitrazen!
Zaterdag:
Manlief gaat met Thomas naar zijn hockeytraining. Zijn team
bestaat uit allemaal kinderen met een beperking, en er is extra begeleiding
aanwezig om hen te leren hoe het precies werkt met die stick en dat balletje.
Vandaag mag Thomas voor het eerst een wedstrijdje meespelen, spannend! Ondanks
een flinke nederlaag geniet hij met volle teugen. Terwijl Vera in haar pyjama
op de bank voor de duizendste keer naar ‘Frozen’ kijkt, heb ik tijd om even een
stukje te schrijven onder het genot van een grote mok koffie. Fijn! In de middag
gaan we met zijn vieren en de hond een rondje wandelen in het bos.
Zondag:
Vera is bijtijds wakker en kleedt zich aan voor paardrijles.
Thomas wil mee om te kijken en na het ontbijt vertrekken we. Manlief maakt van
de gelegenheid gebruik en draait zich nog een keertje om in ons warme bed. Groot
gelijk! Op de manege zien Thomas en ik hoe Vera zelfstandig ‘haar’ pony in galop
krijgt. Ik ben apetrots en maak vlug een filmpje en een heleboel foto’s. Bij
thuiskomst stuur ik Vera’s papa en mama, zoals elke zondag, een mailtje, waarin
ik vertel wat hun dochter de afgelopen week zoal heeft meegemaakt. Natuurlijk
stuur ik ook het filmpje en de foto’s mee. Aan het einde van de middag heeft Thomas
zwemles. Ter afsluiting van de week eten we vandaag frietjes. ’s Avonds ga ik op
tijd naar bed. Op mijn nachtkastje ligt een spannend boek en ik doe een
halfslachtige poging een hoofdstuk te lezen. Al snel val ik echter in slaap, en
dat is eigenlijk best hard nodig. Want voor ik het weet klinkt de wekker alweer:
het is tijd voor een nieuwe week!
Reacties
Een reactie posten