Bedankje
Beste oma M. en opa W.,
Toen Thomas acht maanden oud was, kwam hij bij jullie thuis
te wonen. Voor het eerst in een warm nest, na veel te veel omzwervingen. Hij
kon niets anders dan liggen op zijn rug en had vreselijk veel last van eczeem
over zijn hele lichaam. Een lach had hij nog nooit aan iemand laten zien of
horen en hij schrok dan ook ontzettend van het geluid van zijn eigen stemmetje.
Dankzij jullie liefdevolle verzorging ging Thomas steeds een
klein stapje vooruit. Op zijn eigen tempo leerde hij telkens weer iets nieuws,
en zijn eczeem verdween na verloop van tijd. Ook lachen deed hij volop: van een
bange baby veranderde hij langzaamaan in een vrolijke dreumes. Hij bloeide op
door alle aandacht die hij kreeg. Van jullie, maar ook van jullie dochters,
schoonzoons en de kleinkinderen.
Na een poos was het duidelijk dat opgroeien bij zijn papa en
mama er niet in zat voor Thomas. Daarom werd er gezocht naar, zoals men dat in
Pleegzorgland noemt, een perspectief biedend gezin. Een plek waar kleine Thomas
groot zou mogen groeien. Manlief en ik werden uit de zogeheten ‘kaartenbak’
gevist: er was een match.
Ik weet nog goed dat we voor het eerst bij jullie op bezoek
kwamen, om kennis te maken met Thomas. Wat waren we nerveus en wat hadden we ons
goed voorbereid. We zouden onszelf vooral niet opdringen, een afwachtende
houding aannemen, en dan heel voorzichtig kijken hoe Thomas op ons zou reageren.
Natuurlijk liep het compleet anders. “Doe maar lekker gek met hem, dat vindt
hij prachtig”, zeiden jullie. Ik zie het nog voor me. Binnen een mum van tijd
was Thomas met ons aan het stoeien en kiekeboe aan het spelen. Hij straalde, en
wij natuurlijk ook.
Door middel van deze brief wil ik jullie bedanken. Dat
jullie destijds zo goed voor ons mannetje hebben gezorgd. Dat hij door jullie weer
een beetje heeft leren vertrouwen in de mensen om hem heen. Dat hij er mocht
zijn zoals hij is. Dat jullie hem konden loslaten, en erop vertrouwden dat het
goed zou komen met hem binnen ons gezin. Dat er nog steeds een foto van hem aan
jullie muur hangt, tussen de twintig (!) andere kinderen die jullie hebben
opgevangen in de loop der jaren. Dat wij welkom werden geheten binnen jullie
familie, en vooral: dat we tot op de dag van vandaag nog steeds welkom zijn.
Voor ons, maar in het bijzonder voor Thomas, is dit van
onschatbare waarde. Jullie vormen de schakel tussen zijn verleden en zijn
heden. En omdat ik dit zo ongelofelijk bijzonder vind, zeg ik het nog één keer:
heel erg bedankt! Voor alles van toen, en alles van nu.
Reacties
Een reactie posten