Bagage

Het is één van de eerste dagen van de zomer, nu ruim vier jaar geleden. Al zeker een half uur ijsbeer ik zenuwachtig heen en weer van de bank naar het keukenraam, waarvandaan ik de parkeerplaats voor ons huis goed kan overzien. Het langverwachte en zorgvuldig voorbereide moment is bijna daar: Thomas zal vanaf vandaag bij ons komen wonen. Even later parkeert een donkerblauwe auto vlak bij ons huis. Op de arm van zijn pleegoma wordt Thomas naar binnen gedragen. Hij herkent mij en ons huis gelukkig al, we zijn al diverse malen bij hem op bezoek geweest en hij is een ochtend bij ons thuis komen spelen. Toch voelt ook hij de spanning, want nu is het écht. Niet voor een paar uurtjes, maar voor altijd. Zijn pleegopa en manlief ontfermen zich inmiddels over het uitladen van de auto. Doos na doos wordt naar binnen gesjouwd. Thomas komt met veel bagage, dat is een ding wat zeker is.

Twee maanden later stopt er weer een auto voor onze deur. Deze keer heb ik geen tijd gehad om lang heen en weer te ijsberen, want we moesten ons huis in allerijl klaarmaken voor de komst van een klein meisje. Geen langverwacht en zorgvuldig voorbereid moment, maar een middag waarin chaos, hectiek en onzekerheid regeerden in ons huis. Het kleine meisje stapt uit de auto. In haar ogen is verwarring te lezen. Ze heeft slechts één klein tasje bij zich. Natuurlijk herkent ze mij en ons huis niet meer. Ze was nog zo jong toen ze anderhalf jaar geleden vanuit hier naar haar ouders vertrok. Een auto uitladen is deze keer niet nodig, bagage is er niet.

In twee maanden tijd was ons huis ineens gevuld met twee peuters. Waar we bij de één van gekkigheid bijna niet wisten waar we de spullen uit al die dozen moesten laten, moesten we voor de ander gauw naar de winkel om van alles te gaan aanschaffen. Maar figuurlijke bagage? Die namen ze beiden in overvloed mee. Allebei kwamen ze met hun eigen geschiedenis. Gewoond op teveel plekken, met teveel wisselende opvoeders, waar vooral teveel onrust was geweest. Veel te weinig veiligheid en stabiliteit gekend. Het liet bij hen allebei, hoewel op heel verschillende manieren, diepe sporen na.

 

Uitpakken doen we daarom heel voorzichtig en vooral heel geleidelijk. Soms moeten de dozen zelfs een tijdje dicht blijven, omdat er even geen ruimte meer is of omdat de bagage nog te fragiel en te breekbaar is. Maar hoewel sommige bagagestukken misschien te kwetsbaar zullen blijven, lijken de dozen stap voor stap toch steeds een klein beetje lichter te worden.