Sintertainment
Pffff…zuchtend richt ik
de ruimtes onder de kinderbedden (lang leve halfhoogslapers!) opnieuw in. Al
gauw zitten alle opbergdozen propvol, maar het past net. De Sint-gekte is weer
voorbij, en we zijn de weken wonderwel zonder kleerscheuren doorgekomen.
Natuurlijk was er stress en onrust, maar oh, wat was het ook leuk en wat hebben
we gelachen.
Thomas begon dit jaar
voor het eerst een beetje mee te leven met het Sinterklaasverhaal. Al begreep
hij niet goed wat die vreemde mensen en vooral dat paard nou in ons huis kwamen
uitspoken en was hij vooral bang dat die trouwe schimmel zijn schoen zou
opeten. Na uitleg over het feit dat paarden toch echt liever een wortel dan een
stuk leer-met-lichte-zweetlucht nuttigen, en een half dozijn ‘waarom-vragen’ verder (duurt die fase
ook weleens meer dan twee jaar?), was meneer enigszins gerustgesteld.
Lastiger was het
uitleggen van het verschil tussen
schoencadeautjes en de grotere cadeautjes op pakjesavond, zeker omdat de Sint
cadeautjes bracht die helemaal niet in de schoen pasten maar eronder lagen
(stom, stom, stom, Sint was even vergeten hoe dit werkt bij kinderen met een
nogal rigide en concreet denkpatroon).
Het mooiste moment van
deze periode kwam tijdens de sinterklaasviering in de gymzaal op school,
waarbij ouders ook even mochten komen kijken. Daar was namelijk een microfoon,
en publiek, en laat dat nu net iets zijn waar Thomas gek op is. Ook al was hij
de jongste van de school, toen werd gevraagd wie een liedje voor Sinterklaas
wilde zingen, stond hij als eerste vooraan. Luid galmend bracht hij op zijn
eigen weergaloze en onnavolgbare manier ‘Zie ginds komt de stoomboot’ ter oren.
Nooit gedacht dat dit lied mij nog eens (bijna) tot tranen zou roeren, maar
Thomas kreeg het voor elkaar. Als een volleerd entertainer liep hij zingend
heen en weer met zijn microfoon en nam hij het daverende applaus na afloop in
ontvangst.
Zoals gezegd, alles kwam
goed in deze hectische weken, en gelukkig zaten in de zak op pakjesavond
uiteindelijk ook die felbegeerde racebaan en dat Mega Tobypak (dat overigens
verdacht veel overeenkomsten vertoont met de look van Gerard Joling bij de
Toppers, maar dat terzijde). Helemaal tevreden en met nog rode konen van de
spanning viel Thomas die avond in slaap. En ik? Ik lag nog lang wakker, nagenietend
en piekerend over onopgeloste opbergproblemen.
Reacties
Een reactie posten